Griekenland bezienswaardigheden

Balos Beach, dat de kloof overbrugt tussen het wilde Gramvousa-schiereiland en de idyllische Kaap Tigani, is een verrassend blauwe lagune, omlijst door grillige zeekliffen en ongerepte roze en witte zandstranden. Een stukje paradijs, Balos Beach is een van de meest gefotografeerde natuurlijke stranden van Kreta.

De Witte Toren (Lefkós Pýrgos) is een van de meest geliefde gebouwen in Thessaloniki, een krappe cilinder met daarop torentjes aan de zuidkant van de boulevard van Nikis Avenue. Dacht te zijn gebouwd op de top van Byzantijnse overblijfselen tijdens het bewind van Suleiman I de Grote in het midden van de 15e eeuw, de zes verdiepingen tellende toren is 40 m hoog en 23 m in diameter, met stevige stenen muren bezaaid met kleine pijlspleten. Oorspronkelijk maakte het deel uit van de vestingwerken van de stad en werd het door de Turkse indringers van Thessaloniki gebruikt als een plaats van openbare executie. Sindsdien deed de toren in de Eerste Wereldoorlog dienst als communicatiecentrum en later als meteorologisch laboratorium. Nog drie torens en een verdedigingsmuur werden neergehaald na de brand van 1917 en het huidige gebruik is als bezoekerscentrum met een tentoonstelling over de turbulente geschiedenis van de stad. Een uitkijkplatform op de top van de toren kijkt uit over de zee in de ene richting en de daken van Thessaloniki naar de andere.

Een van de meest populaire avondactiviteiten voor de lokale bevolking in Thessaloniki is een wandeling langs het water langs Nikis Avenue, beginnend bij de oude haven en eindigend voor de Witte Toren.

Het theater van Epidaurus is een verbluffend goed bewaard gebleven oud theater uit de 4e eeuw voor Christus. Het werd gebouwd door de architect Polykleitos op de kant van een berg en gaat perfect over in het omringende landschap van golvende heuvels, met uitzicht op het heiligdom van Asklepius.

Eeuwenlang bleef het Epidaurus Theater bedekt met bomen, totdat opgravingen het oude monument tegen het einde van de 19e eeuw onthulden. Ondanks reparaties en restauraties door de jaren heen, met name aan de stoelen, is het podium zelf behouden zoals het sinds de oudheid was. Tegenwoordig is het theater een populaire locatie voor de jaarlijkse producties van het Athens Festival, die hier elke zomer worden gehouden.

Qua architectuur, structuur en akoestiek wordt Epidaurus algemeen beschouwd als het beste oude theater in Griekenland. In feite betekent de buitengewone akoestiek dat alle 14.000 toeschouwers die zich in de halfronde opstelling bevinden, elke gespeelde noot en elk gesproken woord kunnen horen - zelfs vanaf de hoogste stoelen op de 54e verdieping.

De versterkte Mycene, ingeklemd tussen twee heuvels op de dorre vlaktes van de noordoostelijke Peloponnesos, was de belangrijkste nederzetting in de machtige Myceense beschaving die van de 15e tot de 12e eeuw voor Christus de politieke en culturele heerschappij had over de oostelijke Middellandse Zee. De stad uit de bronstijd wordt beschouwd als de thuisbasis van de legendarische Agamemnon en staat op de werelderfgoedlijst van UNESCO vanwege de diepgaande culturele invloed op latere Griekse beschavingen.

Met een oppervlakte van ongeveer 32 hectare en op zijn hoogtepunt met een bevolking van ongeveer 30.000, werden de ruïnes van Mycene in 1874 opgegraven door Heinrich Schliemann, die ook in Troje werkte. Hoogtepunten zijn onder meer de Leeuwenpoort, de hoofdingang van de citadel met figuren van mythische leeuwen; de schatkamer van Atreus - ook bekend als de tombe van Agamemnon; de schaarse overblijfselen van het Koninklijk Paleis; en de cyclopische muren, waarvan de massieve stenen blokken het enige zijn dat overblijft van de oorspronkelijke vestingwerken. De echte showstoppers zijn echter de grafcirkels, waarvan wordt aangenomen dat ze de begraafplaatsen zijn van Myceense royalty's dankzij de talrijke kostbare gouden, zilveren, bronzen en ivoren artefacten die rond de graven zijn opgegraven, waaronder een gouden grafmasker dat Schliemann geloofde als het masker van Agamemnon. Veel oudheden die in Mycene zijn ontdekt, zijn nu te zien in het Nationaal Archeologisch Museum in Athene, maar het slimme, witte museum naast de citadel heeft nog steeds drie zalen gevuld met aardewerk, grafurnen, kleibeeldjes, fragmenten van fresco's en een replica van het dodenmasker van Agamemnon. Een model van de oude site is net buiten het museum te vinden.

Ontdek archeologische ruïnes en oude Griekse geschiedenis tijdens een reis naar Delos, een eiland in de Cycladen, vlakbij Mykonos. Delos, bekend als de mythologische geboorteplaats van Apollo, was een belangrijk religieus en cultureel centrum in het oude Griekenland. Bezoek om de ruïnes te zien, waaronder een theater, tempels, monumenten, privéwoningen en markten.

De Samariakloof, in het zuidwesten van Kreta, is een van de langste canyons van Europa. Een populaire wandelbestemming, het ruige rivierdalpad loopt 16 kilometer van Xyloskalo in de Witte Bergen naar het kustplaatsje Agia Roumeli. De kloof maakt deel uit van het Samaria Gorge National Park, dat een zetel heeft langs de kust van de Libische Zee.

Thessaloniki herbergt een van 's werelds grootste opslagplaatsen van Byzantijnse architectonische schatten, dankzij de stad die werd geregeerd door Constantinopel van de vijfde eeuw na Christus tot de 13e eeuw. De erfenis van het rijk is te zien in wat er over is van de stadsmuren; in de vele Byzantijnse kerken; in het Latomou-klooster en, belangrijker nog, in de kerk en crypte van Ayios Dimitrios. Vernoemd naar de beschermheilige van de stad, de christelijke martelaar Dimitrios, begon de kerk als een kleine tempel - zelf gebouwd over de

overblijfselen van een Romeins badencomplex - in de vierde eeuw en onder Byzantijnse heerschappij kreeg het zijn huidige vorm als een basiliek met vijf beuken, gebouwd van steen met lagen arcaden en twee stompe torens. In de middeleeuwen werd Thessaloniki onderdeel van het Ottomaanse rijk; in 1493 werd Ayios Dimitrios omgevormd tot een moskee en werden de oorspronkelijke christelijke fresco's en mozaïeken gepleisterd. Het bleef een moskee tot de bevrijding van de stad in 1912, maar brandde vijf jaar later af. Restauratie

duurde tientallen jaren en de kerk werd uiteindelijk heropend in 1949, met slechts enkele overgebleven overblijfselen van de oorspronkelijke versiering, waaronder de glinsterende zevende-eeuwse mozaïeken rond het altaar. De ondergrondse crypte werd herontdekt na de brand van 1917 en herbergt het zilveren reliekschrijn van Sint Dimitrios, evenals een museum met vroegchristelijke en Byzantijnse sculpturen, munten en fragmenten van aardewerk die uit de brand zijn gered.

Een archeologisch wonder, een UNESCO-werelderfgoed en een van 's werelds meest direct herkenbare bezienswaardigheden, de Akropolis is de topattractie van het oude Athene. Dramatisch neergestreken op een grillige klif - de zogenaamde heilige rots van Athene - kijken de ruïnes uit over de moderne stad en dateren ze al in 510 voor Christus.

Het Syntagma-plein (Plateia Syntagmatos), ook bekend als het Constitution Square, is een enorm openbaar plein dat zich uitstrekt voor het parlementsgebouw van Athene. Glanzend met wit marmer en prachtige beelden, het is een geweldige plek om mensen te kijken. Veel van de belangrijkste straten van de stad beginnen hier, waaronder Ermou Street en Vassilissis Sofias Avenue.

De Venetiaanse vuurtoren, die op het einde van de golfbreker ligt, is het meest opvallende van alle gebouwen rond de heerszuchtige Venetiaanse haven van Chania en werd gebouwd rond 1570 toen de stad onder controle stond van de Republiek Venetië. Het is een van de oudste vuurtorens ter wereld en de spichtige, boterkleurige stenen toren is 21 meter hoog. De toren werd voor het laatst gerenoveerd in 2006 en werd in de tussenliggende eeuwen verschillende keren gewijzigd, waardoor de mini-minaret boven zijn licht kwam in 1839, toen Ottomaanse Turken Kreta bezetten.

Hoewel het niet langer operationeel en gesloten is voor het publiek, is de vuurtoren het monumentale gebouw in Chania en heeft het een ongebruikelijke driedelige constructie; de basis heeft acht zijden en het middengedeelte heeft er 16, terwijl de bovenkant cirkelvormig is. Er is een aangename wandeling langs de muren van de Venetiaanse haven om de spectaculaire architectuur te bewonderen en dit is een romantische plek om te vertoeven als het in het donker verlicht is; beter nog, geniet van het uitzicht over een ouzo in een van Chania's vele taverna's aan de haven.

De spectaculaire Venetiaanse haven van Chania is een symbool van de rijke en gevarieerde geschiedenis van de stad, gebouwd tussen 1320 en 1356 toen het voor het eerst onder controle stond van de Republiek Venetië. Gemaakt van boterkleurige steen en met zijn muren die zich uitstrekken over iets minder dan een mijl (1,5 km), bood het beschutte wateren en veilige ankerplaatsen en was het oorspronkelijk een bloeiende handelshaven met ligplaats voor maximaal 40 kombuizen. Ten noorden van de haven werd een golfbreker aangelegd om de schepen te beschermen tegen stormschade, en op deze Sint-Niklaaskapel en -bastion werden gebouwd. In de Venetiaanse tijd werden op deze plek veroordeelde misdadigers geëxecuteerd. Het Firkas-fort (nu het Maritiem Museum van Kreta) bij de ingang van de haven werd gebouwd met het tweeledige doel Chania te beschermen tegen een invasie en om Venetiaanse troepen te huisvesten.

Het meest opvallende van de gebouwen langs de Venetiaanse haven is echter de vuurtoren (geen openbare toegang), die dateert van rond 1570 en tot op de dag van vandaag majestueus opdoemt bij de haveningang. Het is Chania's meest gefotografeerde monument en werd in de jaren 1840 in zijn oorspronkelijke pracht hersteld; de vuurtoren is magisch als hij 's avonds wordt verlicht.

Tegenwoordig biedt de Venetiaanse haven aanlegplaatsen voor lokale vissersboten en pleziervaartuigen; in de zomer is het een romantische plek om te wandelen en daarna te genieten van eten en drinken in de vele havenrestaurants, taverna's en ouzo-winkels. Zelfs in de winter is het meestal warm genoeg om buiten in een café te zitten onder het genot van koffie en de Kretenzische zon.

Gelegen op de steile rand van de caldera, uitkijkend over de glinsterende Middellandse Zee, is Oia (uitgesproken als "ee-yuh") beroemd om zijn dromerige zonsondergangen. Oia is ook een van de meest pittoreske dorpjes van Santorini, met zijn opvallende witte gebouwen, kerken met blauwe koepels en sfeervolle grotwoningen die in het vulkanisch gesteente graven.

Het Hosios Loukas-klooster (Moni Osios Loukas), een van een drietal oude Griekse kloosters die op de werelderfgoedlijst van UNESCO staan, is een prachtig voorbeeld van een klooster uit de Byzantijnse tijd, dat nu als museum wordt bewaard. Opgericht in het begin van de 10e eeuw door de heremietmonnik Luke Stiris, wiens graf nog steeds op het terrein staat, bestaat het complex uit twee prachtig geconserveerde kerken in een passend dramatische omgeving op de met bomen omzoomde hellingen van de berg Helicon.

De eerste is de Katholikón van Ósios Loukás, de grootste van de twee kerken en bekend om zijn uitgebreide 11e-eeuwse interieurs, een meesterwerk van gekleurd marmer, levendige fresco's en buitengewone mozaïeken, waaronder iconen van de 16e-eeuwse schilder Michael Damaskinos. De naburige kapel van Theotókos is de enige overgebleven 10e-eeuwse kerk van Griekenland en is het meest indrukwekkend van buitenaf, met zijn klassieke Byzantijnse structuur en uitgebreid metselwerk.

Anthony Quinn Bay, genoemd naar de acteur die in 1961 The Guns of Navarone op Rhodos filmde, is een van de meest populaire plekken op het eiland voor zonaanbidders. Het pittoreske kiezelstrand heeft ondiep smaragdgroen water - perfect om in te zwemmen - omlijst door dramatische kustrotsen die onderwaterriffen vormen vol met vissen.